Compositoras

Guillaume Dufay

Voz
Mixed chorus
Soprano
Alto
Tenor
Baixo
Viola da gamba
Organ
Canção
Chanson
Música religiosa
Missa
Rondeaux
Sacred hymns
Hino
Moteto
Ballata
Antífona
por popularidade

#

12 Sacred and Secular Songs (12 canções sagradas e profanas)8 Chansons for 3 Guitars

A

Ave Regina coelorum

B

Belle veullies moy retenirBelle vueillez moy vengier

C

Ce jour de l'an (Este dia de Ano Novo)Ce moys de may (Ce moys de maio)

D

Dieu, gard la bone sans repriseDona gentileDona i ardentiDu tout m'estoye abandonné

G

Gloria ad modum tubae

H

Hymns (Hinos)

K

Kyrie

L

Lamentio Sanctae matris ecclesiae ConstantinopolitanaeLe serviteur hault guerdonnéLes douleurs dont me sens tel somme

M

Ma plus mignonne de mon cueurMalheureulx cueur que vieulx tu faireMissa Ave Regina caelorumMissa Ecce Ancilla DominiMissa L'homme armé (O atirador Missa)Missa Se la face ay pale (Missa Se la rosto pálido ay)Missa sine nomineMon chier amyMotets, Vox DL 990

N

Ne je ne dors ne je ne veilleNuper rosarum flores (Nuper Rosarum flores)

P

Par le regard de vos beaux yeux (Pelo olhar de seus olhos)Puisque vous estez campieur

Q

Quel fronte signorille (Isso signorille frente)Qui Latuit in Virgine

R

ResisteraResvelons nous

S

Sämtliche Hymnen (Todos os hinos)Se la face ay pale (Se la rosto pálido ay)

V

Vasilissa ergo gaude a 4Vostre bruit et vostre grant fame

Œ

Œuvres vocales et instrumentales, LD 025
Wikipedia
Guillaume Dufay, também Du Fay ou Du Fayt (Beersel 5 de agosto de 1397? — Cambrai, 27 de novembro de 1474) foi um compositor do início do Renascimento, da escola franco-flamenga. Figura central da Escola da Borgonha, considerado o mais famoso e influente compositor da primeira metade do século XV e um dos nomes mais importantes do período de transição da música medieval para a renascentista. Guillaume Dufay representou a primeira geração da Escola Borgonhesa. Seu modelo de missa polifônica, baseada no cantus firmus, teve grande aceitação entre os músicos até o final do século XVI.
Guillaume Dufay aprendeu música como menino do coro da catedral de sua cidade natal. Depois, foi chantre da capela pontifícia em Roma, Florença e Bolonha (1435-1437), além de músico do duque de Saboia (1434-1535 e 1437-1444). Há indícios de que, a partir de 1445, teria fixado em Cambrai a sua residência principal, fazendo, no entanto, numerosas, embora breves, viagens, principalmente às cortes de Borgonha e Saboia, a Turim e a Besançon, no Bourbonnais.
A sua celebridade foi então considerável, e a sua autoridade musical exerceu uma influência benéfica sobre uma grande parte da Europa. Como testemunho de admiração, as personagens mais ilustres deram-lhe a sua amizade (Carlos, o Temerário conta-se entre os seus legatários), bem como pensões, prebendas e títulos lucrativos: foi cantor do duque de Borgonha, cônego em Tournai, Bruges, Lausanne, Mons e, sobretudo, a partir de 1435, em Cambrai (França).
Homem de grande cultura, soubera, ao longo das suas numerosas viagens, assimilar as técnicas francesa, inglesa e italiana, para delas fazer uma síntese surpreendente. Criou o modelo perfeito da missa polifônica construída sobre um Cantus firmus (tema litúrgico ou profano que serve de base e fio condutor a toda composição), modelo cuja fecundidade se manifestou até o final do século XVI.
Escreveu 9 missas (entre as quais Se la face ay pale, L'Homme armé caput, Ecce ancilla domini, Ave Regina coelorum), 35 fragmentos de missas, 5 Magnificat, cerca de 80 motetos e hinos (sagrados ou profanos), 75 canções polifônicas francesas.